Borstvoeding geven na borstoperatie

Ik ben bij Centrum Vitaal terecht gekomen nadat ik op de site van Kritisch prikken had gekeken. Ik twijfelde namelijk of ik mijn zoontje wilde vaccineren en/of ik hem alle prikjes wilde geven. (Je hoort en leest zoveel tegenstrijdige berichten over de voor- en nadelen, iedereen heeft een ander belang en wie is tegenwoordig nog eerlijk als het over informatie gaat).

De prikjes zijn niet verplicht al denken veel mensen van wel en op het consultatiebureau zijn ze meer voorstander van vaccineren. Ik had verschillende verhalen gehoord over de uit werking van de prikjes en vroeg me dan ook af of ik dit mijn zoontje wel toe wilde laten dienen terwijl hij nog maar net op deze wereld kwam kijken. Ik vind een baby van 2 maandjes namelijk wel heel erg klein.

Nergens staat beschreven welke bijwerkingen er kunnen optreden na het toedienen van de prikjes. Dit is eigenlijk best wel vreemd aangezien bij alle geneesmiddelen wel een bijsluiter is.

In mijn ogen wil de mens altijd alles controleren en zeker op het gebied van gezondheid. Ik geloof in het lot maar ook dat ons lichaam in staat is om zichzelf te genezen indien er een goed immuunsysteem actief is. Ik wilde graag informatie en vroeg me af of ik mijn zoontje ook op een homeopathische wijze kon begeleiden. Daarom ben ik bij Centrum Vitaal en Wim Haafkes terecht gekomen.

Tijdens het 1e gesprek kreeg ik belangrijke informatie wat je allemaal op een natuurlijke manier kan doen voor je kind. Want het is best een moeilijk keuze als ouder als je het beste wil voor je kind- zeker als je kritisch bent ten aanzien vaccineren- . Bij Wim Haafkes heb ik informatie gekregen hoe je als ouder kan omgaan met welke vaccinatie wel en welke niet en de voor en nadelen. Belangrijk is wel dat je preventief best veel kan doen. Zo ook een homeopathisch middel om de weerstand voor je kind zo optimaal mogelijk te houden. En als je dan toch wilt vaccineren een goede vitamine C (bij voorkeur in poeder)  En zo kwamen we  ook op het thema  borstvoeding. Want op jonge leeftijd heb ik een borst verkleinende operatie ondergaan en toch geeft ik nu borstvoeding en dat wil ik graag delen

Borstvoeding na een borstoperatie is mogelijk…

De pure zuivere verbinding des levens, zo voor de hand liggend! Of misschien toch niet..?

Graag vertel ik mijn verhaal om andere aanstaande moeders te inspireren om na een borstoperatie toch borstvoeding te geven. Het is namelijk niet zo dat het bij voorbaat niet mogelijk is, al denken de meeste mensen van wel.

Op mijn 18de levensjaar was ik erg onzeker over mijn borst omvang en heb op dat moment de keuze gemaakt om een borst verkleining te ondergaan. Ik werd geïnformeerd door de arts dat de mogelijkheid bestond dat ik geen borstvoeding kon geven. Dat maakte mij als 18 jarige niet zoveel uit aangezien ik me nog niet voor kon stellen hoe bijzonder die ervaring zou gaan zijn. Mijn verlangen om me zeker en niet meer ongemakkelijk te voelen stond op dat moment voorop.Ik vraag me daarom ook af of je op die leeftijd een weloverwogen keuze kan maken maar dat terzijde.

In de jaren daarna ben ik met mijn eigen ontwikkeling aan de slag gegaan en ben heel anders naar mijn leven gaan kijken. Mede door de Jungiaanse opleiding die ik momenteel nog volg.

In de opleiding leer ik onder andere over hechting en hoe belangrijk deze hechting is voor het verdere leven van de baby. Borstvoeding verbind moeder en kind en heeft een positief effect op het hechtingsproces.

Inmiddels begon bij mij het verlangen naar een baby te ontstaan en kwam de vraag bij me op of ik destijds wel de goede keuze had gemaakt? Ik werd zwanger en hoopte dat het mij wel zou lukken om borstvoeding te geven. Moedermelk is het beste wat je een kindje kan geven, het zorgt voor een goede afweer en je baby wordt minder vaak ziek en heeft bijvoorbeeld minder kans op allergieën. De gedachte dat het niet zou lukken maakte me heel erg verdrietig omdat ik mijn kindje alleen het allerbeste wilde geven omdat ik uit eigen ervaring weet hoe belangrijk een goede en gezonde hechting is.

Ik wilde dolgraag een waterbevalling bij ons thuis maar tijdens de bevalling is ons zoontje als een sterrenkijkertje gaan liggen en moest ik toch naar het ziekenhuis en heb een ruggenprik gekregen omdat de weeën achter elkaar bleven komen en de ontsluiting niet vorderde. Een ruggenprik werkt ook nadelig op de start van de borstvoeding. Na de bevalling begon mijn zoontje aan de borst te drinken en ik voelde me zo gelukkig. Hij moest een keer spugen en er kwam colostrum (eerste voedende moedermelk) mee. Dit was voor ons een mooi teken want het betekende dat hij voeding binnen kreeg. Ook tijdens het kolven waren de zusters niet ontevreden.

De dag na de bevalling mocht ik naar huis en toen begon het proces pas echt. Mijn zoontje viel de eerste dagen toch behoorlijk af en kwam na de derde dag onder de grens. Ik voelde me echt verloren en ellendig. Het gevoel van falen, dat ik mijn zoontje niet het essentiële kon geven. Het was echt heel erg emotioneel voor mij en ik vond het vreselijk dat we hem toch bijvoeding moesten geven. Zijn gezondheid was natuurlijk het belangrijkste maar het voelde voor mij onverteerbaar. Mijn vriend gaf hem de fles en ik huilde diep van binnen.

Mijn kraamverzorgster bleef positief en stelde voor om te gaan kolven zodat de melkproductie gestimuleerd zou worden. Dit demotiveerde me eigenlijk alleen nog maar meer want na een voeding kwam er natuurlijk niet veel melk. De kraamverzorgster zei na twee dagen dat we de kolf maar even links moesten laten liggen omdat het averechts werkte en me alleen maar onzekerder maakte.

Vervolgens kwamen er weer betere dagen, de melkproductie ging omhoog  en ik voelde me weer helemaal opbloeien. Nu ging alles goed en voor mijn gevoel kon niets meer kapot. Totdat het volgende moment het weer minder was. Ik ging van piek naar dal en weer terug. Het is een zeer vermoeiende tijd voor me geweest maar ik wilde niet opgeven. Ik wilde er echt alles aan doen om het te laten slagen. Ik heb contact gehad met 2 lactatiekundigen en allebei hebben ze me verscheidene keren gebeld om te vragen hoe het met ons ging. Ik vond het echt fantastisch dat ze zoveel aandacht voor me hadden en ik voelde me echt heel erg gesteund. Ik geloof dat ik inmiddels 4 weken met ups en downs borstvoeding gaf. De lactatiekundigen vertelden me dat er maar weinig mensen er zo voor wilden gaan en hadden veel respect voor mij. Toch heb ik de wanhoop ook regelmatig gevoeld hoor en bedacht ik me dat ik er mee wilde stoppen maar dat maakte me gelijkertijd weer verdrietig. Nee opgeven zat er gewoon echt niet in.

Uiteindelijk is het me gelukt om ongeveer 70 % borstvoeding te geven. Het was echt zoeken naar de juiste hoeveelheden zeker omdat je ook steeds te maken krijgt met regeldagen. Dan moest ik weer zoeken naar de juiste balans. Ja er ging heel veel tijd in zitten en het was zwaar maar meer dan de moeite waard. Het geeft echt een fantastisch gevoel dat mijn zoontje en ik niet hebben opgegeven. Hij is nu 3 en een halve maand en we gaan er gewoon mee door.

Ik hoop dat door mijn verhaal vrouwen geïnspireerd worden om het toch te proberen. Ook als is gezegd dat borstvoeding niet tot de mogelijkheden behoort. Het lichaam kan zichzelf namelijk ook herstellen waardoor er nieuwe kansen op succes ontstaan. Laat je begeleiden door een lactatiekundige of iemand anders die verstand heeft van Borstvoeding

De liefde die je voor je kindje voelt slaat je er door heen. En als het allemaal echt niet lukt dan kan je ook nog een borstvoedings ondersteuningsset (van madela) gebruiken zodat je kleintje wel via een kleine drain uit je borst kan drinken.

Succes en ga ervoor…

Tanja Leerkotte