Overgewicht door vervuiling

Volgens onderzoeker Tremblay kan een mens dik worden door de hoeveelheid gifstoffen uit de vervuilde leefomgeving. Vetweefsel neemt toe door diverse chemische verbindingen.

Onderzoeker Tremblay lanceerde in 2000 een nieuwe hypothese over overgewicht en obesitas. Volgens Tremblay is deze epidemie mogelijk een aanpassingsmechanisme van de mens om te overleven in een door chemische toxines vervuilde omgeving. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat een groot aantal chemische verbindingen al in lage concentraties gewichtstoename kunnen geven door o.a. hun negatieve effecten op schildklier, geslachtshormonen, hersenen, sympathisch zenuwstelsel en het immuunsysteem. De chemische stoffen worden in het lichaam vooral in vetweefsel opgeslagen. Steeds meer vervuiling In toenemende mate wordt de leefomgeving van veel mensen vervuild met duizenden synthetische organische en anorganische verbindingen zoals pesticiden, insecticiden, groeibevorderende middelen, voedseladditieven (broodverbeteraars en andere ‘verbeteraars’), conserveringsmiddelen, kleurstoffen- en smaakstoffen. Ook is er blootstelling aan verbindingen uit cosmetica, weekmakers voor plastic, vlamvertragers, benzinedampen (formaldehyde), parfums, oplosmiddelen, etc. De chemische verbindingen verstoren de controlemechanismen die zorgen dat het lichaamsgewicht gereguleerd blijft. Uw vetweefsel als vuilnisbelt Welke stoffen slaat het lichaam in vet op als ontgiftings- en uitscheidingsprocessen onvoldoende zijn om circulerende toxines (gifstoffen) kwijt te raken? Naast zware metalen (cadmium, lood, kwik uit bijvoorbeeld amalgaam) gaat het om de synthetische hormoon ontregelaars zoals:

  • Benzopyreen en mogelijk andere PAK’s (polycyclische aromatische koolwaterstoffen).
  • Bisfenol-A (stimuleren jonge vetcellen de zogenaamde pre-adipocyten tot het uitgroeien van volwassen vetcellen en zorgen daarmee voor vergroting van de vetmassa).
  • Broomhoudende vlamvertragers.
  • Carmamaten (waaronder dithiocarbanaten, aldicarb, bendiocarb, carbaryl, propoxur).
  • Ftalaten (stoffen die o.a. in cosmetica, zeep, pesticiden, plastics en verf worden gebruikt). In de USA heeft 75% van de bevolking aantoonbare spiegels van ftalatenmetabolieten in het lichaam (urine). Onderzoek toonde aan dat er een associatie bestaat tussen deze hoge spiegels en vetopslag in de buik en insulineresistentie bij volwassenen. Ftalaten kunnen de testosteronspiegels verlagen, wat toename geeft van insulineresistentie, obesitas en diabetes type 2.
  • Oplosmiddelen (waaronder xyleen, dichloorbenzeen, ethylfenol, styreen, tolueen, aceton en trichloorethaan, tetrachloroethyleen).
  • Organotins (waaronder mono- en tributyltin). Deze geven dezelfde effecten als vermeld bij Bisfenol-A.
  • Organofosfaten (waaronder malathion, dursban, diazanon).
  • Organische chloorverbindingen (DDT, endrine, dieldrin, lindaan, hexachloorbenzeen, PCB’s, dioxine).

Een Deense studie bracht het risico op opname van ftalaten door de mens in kaart. De grootste inname gebeurt oraal (via de mond), via water en voedingswaren.
Niet te onderschatten is de orale opname door kinderen via speelgoed! Ook opname door de huid heen kan hoge niveaus bereiken! Heeft lichaamsvet ook een beschermende functie? Dierstudies tonen aan dat wanneer ze blootgesteld worden aan milieutoxines, beter overleven als ze de kans krijgen dikker te worden met een hoogcalorisch dieet. Nemen mensen in gewicht af, dan komen de gifstoffen weer vanuit het vetweefsel in de bloedbaan terecht, wat schade kan aanrichten aan vitale organen. De schildklier in het bijzonder is zeer gevoelig voor toxines. De schildklierhormoonspiegel kan dramatisch dalen met als gevolg dat de basale stofwisseling (de snelheid waarmee het lichaam calorieën verbrandt) daalt en het afvallen stagneert. Medicijnen geven risico op gewichtstoename Veel medicijnen waarvan er in Nederland meer dan 11.000 verschillende op de markt zijn geven een risico met gewichtstoename als bijwerking. Jaarlijks stijgt het medicijngebruik, ondanks het feit dan Nederland ten opzichte van de landen om ons heen nog het laagste percentage vertoont. Het betreft de volgende middelen:

  • Psychofarma (antidepressiva en antipsychotica waaronder fluoxetine, oxazepam, paroxetine, clozapine, sertindol, risperidon, thioridazine, chloorpromazine, lithium)
  • Hormoontherapie (waaronder anticonceptie)
  • Corticosteroiden
  • Antidiabetica (insuline, sulfonylureumderivaten, thiazolidinedionderivaten)
  • Bloeddrukverlagers(bètablokkers, minoxidil)
  • Antihistaminica (cyproheptadine, ketotifen)
  • Migrainemiddelen (pizotifeen, flunarizine)
  • Pregabline tegen neuropathie)
  • Chemotherapeutica
  • Anticonvulsiva
  • Proteaseremmers
  • Pracetam (tegen duizeligheid)

NDN commentaar Het succes van het Sonja Bakker dieet laat zien dat een eenvoudige caloriebeperking ‘gewoon’ overgewicht laat verdwijnen. Zij heeft aangetoond dat veel mensen met minder calorieën toe kunnen. Met het opnieuw aantonen aan de bevolking dat caloriebeperking werkt verdient zij een lintje. Daarmee zet ze voeding weer op de kaart en zit ze pillenfabrikanten en bedenkers van maaltijdvervangers met haar nuchtere West- Fries pootje dwars.

Maar hoe zit het met die mensen die niet meer op caloriebeperking reageren? Of mensen die allerlei klachten krijgen na het afvallen doordat hun vetweefsel opruiming houdt met wat er in de loop der jaren allemaal in is opgeslagen? Wat te doen met de vrijgekomen toxines? Kunnen Sonja Bakker’s haar laag-calorisch berekende tussendoortjes als eierkoeken en sultana’s, ontbijtkoekjes zorgen voor gezonde voeding met voldoende voedingsstoffen om de lever te helpen met ontgiften en het hormoonsysteem te herstellen? Stoffen zoals antioxidanten, mineralen (vooral selenium, zink bij zware metalen), omega 3 vetzuren en bepaalde zwavelhoudende aminozuren die niet in haar beschreven tussendoortjes zitten. Een andere aanpak nodig Bij mensen die met caloriebeperking niet meer afvallen en bij diegene waar gewichtsvermindering klachten geven is een andere aanpak nodig. Er zijn diverse manieren (zoals een T3 en T4 in de urine om de schildklierfunctie te bepalen, wanneer uit bloedonderzoek niets komt) om hormonenbalansen, leverontgifting problemen en zware metalen belasting aan te tonen en hier een voedingsadvies op maat voor te geven. Natuurartsen en natuurdiëtisten kunnen u daarbij helpen. Hier volgen nog enkele tips:

1. Eet gezonde voeding
2. Denk niet alleen in calorien maar ook welke energie-warm of koud-  voeding heeft in je lijf
3. Gebruik greens of chlorella
4. Laat u adviseren in het gebruik van specifieke voedingssupplementen zoals het kruid silymarine, N-acetylcysteine (NAC), alfaliponzuur, bepaalde zwavelhoudende aminozuren.
5. Laat je adviseren,  de gezondheidsscan?
6. Komt uit je patroon, maar een afspraak met Nathalie Brinkman (Mindfulness trainer Centrum Vitaal)